
"Ζούσε σ΄ ένα δρόμο με μεγάλες μαύρες κι άσπρες πέτρες σα σκακιέρα, απ΄ όπου περνούσαν ο ένας κι ο άλλος, και σπανίως κάτι γιγάντια φορτηγά, με χαϊμαλιά και φαλτσέτες να χορεύουν μπροστά στο τζάμι,
παναγίες και αγίους ανάμεσα σε τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές, κι οδηγούς που όλους τους είχε κάπου ξαναδεί – ίσως σ΄ όνειρο – κι όλοι, γι΄ αυτό, ήταν τσακιρομάτηδες και με πυρόξανθα μαλλιά."
(Απόσπασμα από το διήγημα "Ο δρόμος προς το τσίρκο", συλλογή "Στην ερημιά με χάρι", Εκδόσεις Σιγαρέτα)