"Κοίταξε ξανά την ύποπτη. Μελαχρινή, μεγάλα μαύρα μάτια, τα μαλλιά τραβηγμένα πίσω, χείλια για δάγκωμα. Πενηντάρα. Φοράει μια ρόμπα μαύρη με κόκκινα, μπλε και πράσινα πουλιά σταμπαρισμένα.Η ρόμπα είναι ίσαμε το λαιμό κλεισμένη με κουμπιά, μόνο στο μέρος του στήθους χάσκει η κουμπότρυπα και φαίνεται το άσπρο του βυζιού. Το κουμπί λείπει. Το σκέφτεται αρκετά, μένοντας στη σιωπή..."
(Απόσπασμα από το διήγημα "Έχουν πάντα άδικο οι νεκροί όταν ξαναγυρίζουν", Περιοδικό (δέ)κατα, τ. 15, Φθινόπωρο 2008)